Mannen van middelbare leeftijd en oudere mannen lijden vaak aan pathologieën van het urogenitale systeem geassocieerd met de prostaatklier. Dit orgaan is vatbaar voor ontstekingsprocessen die ernstig ongemak veroorzaken. De meest voorkomende pathologie is chronische prostatitis. Het is moeilijk te behandelen en gaat gepaard met ernstige klinische manifestaties.
Oorzaken van pathologie
Volgens statistieken lijdt ongeveer 30% van de mannen in de vruchtbare leeftijd aan een of andere vorm van prostatitis. In bijna 70% van de gevallen is de ziekte asymptomatisch, wat het gevaarlijk maakt voor de gezondheid.Er zijn veel redenen voor de ontwikkeling van pathologie:
- Het negeren van de symptomen van de acute vorm van de ziekte leidt vaak tot de overgang naar het chronische stadium met periodieke terugvallen.
- Regelmatige onderkoeling van het lichaam en frequente catarrale pathologieën veroorzaken ontsteking van de klier.
- Een sedentaire levensstijl veroorzaakt stagnatie van bloed in het bekken en leidt tot verstoring van de bloedtoevoer naar de prostaatklier. Als de professionele activiteit van een man gepaard gaat met constant zitten in een zittende positie, neemt de kans op het ontwikkelen van prostatitis meerdere keren toe.
- Kiezen voor strak ondergoed dat de geslachtsdelen samenknijpt.
- Slechte gewoonten (alcoholmisbruik, roken) veroorzaken vaak de ontwikkeling van pathologie, omdat ze bijdragen aan de verstoring van alle vitale processen in het lichaam.
- Chronische infectieziekten van het urinestelsel kunnen ook een ontsteking van de klier veroorzaken.
- Venerische pathologieën van acute en chronische vormen. Als de aanbevelingen van een specialist worden geschonden of de symptomen van de ziekte worden genegeerd, kan de infectie zich naar de klier verspreiden.
- Frequente stress en nerveuze uitputting. Dergelijke factoren kunnen pathologie veroorzaken, vooral met een gelijktijdige afname van de immuniteit.
- Gebrek aan mineralen en vitamines in de dagelijkse voeding kan een predisponerende factor zijn. Als het tekort permanent is, voegen andere ziekten zich bij chronische prostatitis.
Zeldzame geslachtsgemeenschap en de afwezigheid van een vaste partner verhogen het risico op het ontwikkelen van chronische prostatitis. De behandeling wordt in dit geval ook uitgesteld, omdat de patiënt niet alleen fysiek, maar ook emotioneel ongemak ervaart.
Ziekte classificatie
Afhankelijk van de oorzaak van het begin en het verloop van het pathologische proces, zijn er twee soorten ziekte: bacterieel en niet-bacterieel. Afzonderlijk onderscheiden experts asymptomatische of atonische prostatitis. Elke soort heeft zijn eigen kenmerken.
Bacteriële prostatitis is gemakkelijk te detecteren tijdens een diagnostisch onderzoek. Tests tonen meestal de bron van de ontsteking. Er komen vooral veel ziekteverwekkers in het geheim vrij tijdens de massage van de klier. In het bloed is het niveau van leukocyten bijna altijd verhoogd, omdat het lichaam ze in grote hoeveelheden aanmaakt om ziekteverwekkers te bestrijden.
De niet-bacteriële vorm van de pathologie wordt gekenmerkt door een milder beloop, maar bijna altijd heeft de patiënt last van hevige pijn in het kleine bekken. Het is het bekkenpijnsyndroom dat als het belangrijkste criterium voor de diagnose wordt beschouwd.
Het is erg moeilijk om het asymptomatische type van de ziekte te identificeren, omdat er geen duidelijke tekenen van ontsteking zijn. Pathologische veranderingen in de prostaat treden op, maar de man voelt het niet. Een specialist stelt een diagnose bij toeval of tijdens een onderzoek naar andere pathologieën.
Klinisch beeld
In de acute vorm van de pathologie voelt een man onmiddellijk een verslechtering van zijn toestand, maar in het geval van chronische prostatitis zijn er mogelijk geen symptomen, wat de diagnose enorm bemoeilijkt.Bij langdurige progressie van de ziekte verschijnen de volgende symptomen:
- ongemak tijdens het plassen, zich uitstrekkend tot het projectiegebied van de blaas;
- frequente drang om te legen met een gelijktijdige afname van de hoeveelheid uitgescheiden urine;
- ongemak tijdens geslachtsgemeenschap, problemen met erectie en ejaculatie;
- een gevoel van onvolledige lediging van de blaas geassocieerd met een vernauwing van het kanaal, wat langdurig maar onproductief urineren veroorzaakt;
- de ontwikkeling van cystitis, pyelonefritis geassocieerd met de vermenigvuldiging van bacteriën in de blaas en de verspreiding van infectie naar de nieren;
- verandering in de kleur van urine, het verschijnen van onzuiverheden van bloed of pus;
- verminderd libido;
- algemene zwakte, vermoeidheid, verminderde prestaties;
- prikkelbaarheid en psycho-emotionele stress;
- lichte stijging van de lichaamstemperatuur;
- pijn in het bekken en het scrotum, uitstralend naar het heiligbeen of rectum.
De ernst van de symptomen hangt af van de mate van schade aan de weefsels van de prostaatklier. Soms heeft de patiënt alleen pijn en geen andere manifestaties.
Als de patiënt lange tijd niet naar de dokter gaat, kan hij complicaties krijgen. De meest voorkomende hiervan is vesiculitis of ontsteking van de zaadblaasjes. Vaak, wanneer symptomen van chronische prostatitis op jonge leeftijd verschijnen, wordt bij patiënten de diagnose onvruchtbaarheid gesteld, wat moeilijk te behandelen is.
Het gevaarlijkste gevolg van onderbehandelde of verwaarloosde prostatitis is prostaatkanker. Vaak ontwikkelt zich een goedaardige pathologie van het orgel - een adenoom, dat zich ook kan ontwikkelen tot een kwaadaardige tumor.
Diagnostische methoden:
Alvorens chronische prostatitis te behandelen, is het noodzakelijk om een uitgebreid diagnostisch onderzoek te ondergaan. Tijdens de eerste behandeling interviewt de specialist de patiënt, leert over de gewoonten, levensstijlkenmerken, frequentie van seksuele contacten en professionele activiteiten. Informatie helpt bij het identificeren van de vermoedelijke oorzaak van de ziekte. Vervolgens luistert de arts naar de klachten van de patiënt en bepaalt de mate van schade aan de klier.
De volgende stap in de diagnose is klinisch bloed- en urineonderzoek. Ze vertonen meestal een toename van het aantal leukocyten en een toename van de bezinkingssnelheid van erytrocyten. Dit duidt op de aanwezigheid van een ontstekingsproces bij een man.
De patiënt moet röntgenonderzoek ondergaanprostaat en echografie. Dankzij deze methoden kun je veranderingen in de structuur van het lichaam zien, afwijkingen in de een of andere richting. Bovendien kan computertomografie worden uitgevoerd om bijkomende pathologieën van het urogenitale systeem te identificeren.
Als een tumor wordt vermoed, moet een biopsie worden genomen. In het laboratorium bestuderen specialisten de structuur van de cel en stellen ze een definitieve diagnose. Als de tumor goedaardig is, bepalen artsen bovendien de kans op maligniteit in een kwaadaardige. Na ontvangst van de resultaten van het diagnostisch onderzoek bepaalt de specialist de richting van de therapie.
Medische therapie
Behandeling van chronische prostatitis met medicijnen wordt als de meest gebruikelijke manier beschouwd. Artsen kiezen altijd voor een conservatieve methode als er kans is op genezing.De meest gebruikte medicijnen zijn:
- Antibacteriële middelen kunnen ontstekingen in korte tijd verlichten en de verspreiding van het proces naar aangrenzende organen voorkomen. Meestal worden tabletvormen van penicillines en fluorochinolonen gebruikt. Wanneer het formulier loopt, wordt een poeder voorgeschreven om de oplossing te bereiden. Het medicijn wordt intraveneus of intramusculair toegediend in een ziekenhuisomgeving. Met de ineffectiviteit van deze medicijnen worden macroliden gebruikt, die een sterker effect hebben. Populaire geneesmiddelen in deze groep zijn verkrijgbaar in de vorm van tabletten en lyofilisaat voor de bereiding van een injectie-oplossing. Het verloop van de therapie duurt 10 tot 20 dagen, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen worden voorgeschreven om pijn te verlichten en verdere ontwikkeling van het pathologische proces te voorkomen. De cursus duurt meestal niet langer dan 7 dagen. Patiënten met pathologieën van het spijsverteringskanaal mogen dergelijke medicijnen niet gebruiken zonder eerst een arts te raadplegen.
- Spierverslappers helpen gladde spieren te ontspannen en maken het plassen gemakkelijker. De duur van de therapie en de dosering wordt bepaald door de arts.
- Rectale zetpillen verlichten zwelling, pijn en ontsteking, verbeteren de algemene toestand van de patiënt. De duur van het therapeutische effect is 10-14 dagen.
Ook omvat het therapieregime vitaminecomplexen om het immuunsysteem te versterken en het lichaam na de behandeling snel te herstellen. Onder dergelijke fondsen is er een complex dat speciaal voor mannen is ontworpen. De minimale duur van de loop van de receptie is 30 dagen.
Chirurgische ingreep
Als het onmogelijk is om de pathologie op een conservatieve manier te genezen, besluit de arts een operatie uit te voeren om het orgaan geheel of gedeeltelijk te verwijderen. De absolute indicatie voor chirurgische ingreep is prostaatkanker.
De transurethrale resectiemethode bestaat uit het ontleden van de urethra en het verwijderen van een deel van de klier om de aandoening te verlichten. Als verwijdering niet nodig is, wordt een eenvoudige dissectie van het orgel uitgevoerd om het urineren te normaliseren.
De methode van open adenomectomie wordt gebruikt met een significante groei van de klier en de toevoeging van andere pathologieën. De operatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. De techniek wordt vaker gebruikt om oudere patiënten te behandelen, wanneer andere middelen en interventies niet effectief waren.
Gebruik van fysiotherapie
Naast medicamenteuze behandeling wordt fysiotherapie vaak gebruikt om het herstel te versnellen en complicaties te voorkomen.De meest populaire en effectieve methode is massage.prostaat door het rectum. De techniek verbetert de bloedtoevoer en voeding van het orgaan, voorkomt de verspreiding van ontstekingen naar aangrenzende organen.
Om een therapeutisch effect te bereiken, is het noodzakelijk om ten minste 10 sessies uit te voeren. De procedure wordt uitgevoerd door een specialist in een ziekenhuis of kliniek.
Elektroforese op het projectiegebied van de prostaat stelt u in staat de bloedstroom ernaartoe te normaliseren. De essentie van de techniek is het gebruik van laagfrequente elektrische stroom, die een positief effect heeft op de toestand van het urogenitale systeem, weefselregeneratie stimuleert en ontstekingen verlicht. De cursus is minimaal 10 sessies, soms zijn er meer procedures nodig om een blijvend resultaat te verkrijgen.
Echografie en lasertherapie, paraffinetherapie en andere methoden worden vaak voorgeschreven. De keuze van de behandelmethode hangt af van de individuele kenmerken van het lichaam van de patiënt.
Preventiemaatregelen
Naleving van eenvoudige regels zal de ontwikkeling van chronische prostatitis helpen voorkomen. Het wordt aanbevolen om onderkoeling te voorkomen, een actieve levensstijl te leiden. Je moet het lichaam niet martelen met intensieve lichaamsbeweging, maar matige en regelmatige lichaamsbeweging helpt stagnatie van bloed in het bekken en de ontwikkeling van prostatitis te voorkomen.
Experts raden aan om pompoenpitten, verse groenten, fruit en kruiden in het dieet op te nemen. Maak geen misbruik van alcoholische dranken. Stoppen met roken verkleint het risico op het ontwikkelen van een ontstekingsproces. Een uitgebalanceerd dieet helpt het immuunsysteem te behouden, verkoudheid en virale pathologieën te voorkomen.
Om prostatitis te voorkomen, is het noodzakelijk om elke 6 maanden een uroloog te bezoeken. Dit zal de pathologie in een vroeg stadium detecteren en de overgang naar een verwaarloosde vorm voorkomen. Wanneer de eerste tekenen van de ziekte verschijnen, moet u contact opnemen met een medische instelling om de therapie tijdig te starten en complicaties te voorkomen.